Statement

Marian Vrielink (Deventer, 1955)

Als fotograaf probeer ik vast te leggen wat ik meemaak en om mij heen zie gebeuren, maak ik beleving zichtbaar. Er wordt een beeld gegeven van een tijd die even stil lijkt te staan. Een moment gevangen, waarbij onduidelijk is wat er gaat gebeuren of zojuist gebeurd is. Mensen als vlinders in een doos. De kijker wordt meegenomen naar een andere werkelijkheid, kan toeschouwer zijn hiervan, op afstand blijven, of meegetrokken worden in de intieme wereld van de ander. Het heeft niet zozeer te maken met de dingen die je concreet ziet, maar alles met hoe je deze dingen ziet.
De concepten voor deze verhalen komen voort uit mijn eigen geschiedenis, ervaringen en de nieuwsgierigheid naar  de levens van ieder uniek mens.  Een mens tussen andere mensen, een mens alleen, op zichzelf of juist de afwezigheid van mensen in een omgeving waar het lijkt of iets staat te gebeuren of zojuist iets gebeurd is. Er lijkt sprake van een andere werkelijkheid, gescheiden of op afstand van de werkelijkheid van de toeschouwer, de ander. In mijn werk laat ik een weergave zien van deze bijzondere werkelijkheid.
De foto’s zijn niet geënsceneerd, maar zijn een deelmoment uit het leven van een ander. Een persoonlijk, intiem moment in het mysterie van het leven van iemand, binnen de uiterlijke wereld die we met z’n allen delen. Stilzetten van tijd, stilstaan, in een bijzondere situatie, op een rustig moment.
De thema’s in mijn werk gaan over identiteit en anonimiteit, afstand en nabijheid, verbondenheid en verlatenheid, innerlijke wereld en uiterlijke wereld.

Marian Vrielink